De meeste mensen weten wel dat ik een raszuivere stresskip ben. Dat is een beetje mijn karakter, maar het past natuurlijk ook perfect in de snelsnelsnel-cultuur van tegenwoordig. Als we dan even niet aan het studeren, werken of sporten zijn, dan is daar ons sociale leven nog. Maar wanneer hebben we nog tijd om ècht even te ontspannen?
Ik snap soms nog steeds niet waarom ik keer op keer weer 25 uur in een dag van 24 uur probeer te proppen om maar te kunnen studeren, trainen en bloggen. Slapen voelt soms meer als een luxe dan een recht en ik kruip dan ook vaker te laat in bed dan mij lief is, om vervolgens als vroege vogel kreunend en steunend het bed weer uit te rollen. Vrije momenten worden gevuld met socialisen, waarbij ik met mezelf afspreek dat ik echt op tijd weer in de auto zit onderweg naar huis, maar wat meestal uitloopt tot mezelf na middernacht naar huis slepen omdat het zo gezellig was.
De schuld van onze cultuur
Ik vind het drukke leven heerlijk en over het algemeen trek ik het ook heel goed, zij het niet dat ik dus een enorme stresskip ben en geen rust voor mezelf kan creëren. Als ik dan tijd heb gemaakt om te ontspannen ben ik mentaal nog bezig met al die dingen die ik eigenlijk nog moet doen, waardoor het hele idee achter dat ontspanmoment gelijk teniet wordt gedaan. Dat is mijn eigen schuld natuurlijk, maar stiekem geef ik graag onze gehaaste cultuur ook een beetje de schuld. Oké, en het feit dat ik moeilijk dingen los kan laten: hoge cijfers halen, (bijna) dagelijks bloggen, het huis spik en span houden. Dat gaat natuurlijk een keer mis en ik denk dat ik echt niet de enige ben die het gevoel heeft dat er altijd nog dingen zijn die ze kan doen – en die dan ook werkelijk gedaan worden. Zoals ik al zei, ik denk dat het een beetje in onze cultuur zit.
Tijd
Nu mijn scriptie afgerond is en we bij een onderwijsvrije week zijn aanbeland, heb ik ineens alle tijd om te ontspannen. Om in bed te blijven liggen tot ik zin heb om eruit te komen, op mijn gemak een blogje te tikken, aan te kleden wanneer ik mijn net-uit-bed look wel weer zat ben, te Simsen of gewoon met een kop thee en een boek tegen de verwarming aan te zitten. Om Harry Potter and the Deathly Hallows Part 2 voor de zoveelste keer te kijken, comfortabel onder mijn blankie op de bank geïnstalleerd, gewoon omdat ‘ie weer op HBO is. Om ongegeneerd mijn favoriete liedjes mee te zingen met mijn Beats op zodat het in mijn hoofd in ieder geval fantastisch klinkt (ook al doe ik dat ook tijdens het studeren). Om te Wiiën (ik ontdekte laatst dat dit dus zo geschreven wordt – ik geef persoonlijk de voorkeur aan Wii’en) tot ik de spierpijn op voel komen. Stuk voor stuk dingen waar ik normaal nauwelijks tijd voor heb.
Echt ontspannen
Ineens weet ik weer wat het is om ècht te ontspannen en niets aan mijn hoofd te hebben. Ik word met mijn neus op de feiten gedrukt: ontspannen is fijn en ontzettend belangrijk, want anders trek je het niet. Toch voelt het een beetje gek want ik ben zo gewend om te rennen, vliegen en hollen dat ontspannen haast onnatuurlijk lijkt. Dat moet anders. Dan kan ik komend blok nog vijf boeken en een miljoen verhalen voor mijn ene vak moeten lezen en Old English moeten leren voor het andere plus voor beide vakken minimaal een acht gemiddeld willen halen, ik wil meer ontspannen. Veel meer. Iedere avond, bijvoorbeeld. Want in werkelijkheid vergeet ik door dat drukke leven dat ik er ook nog ben en vooral wat echt ontspannen ook alweer is.
Dus als jullie het niet erg vinden, ga ik nu weer even zingen met mijn Beats op terwijl ik een boek lees.
